วันอาทิตย์ที่ 16 เมษายน พ.ศ. 2560

เรื่องนางผมหอม

ภารกิจพิเศษ
เรื่อง นางผมหอม
บทที่ 1 เรื่องย่อ 
                 มีเมืองอยู่เมืองหนึ่งชื่อเมืองนครสี มีลูกสาวชื่อนางสีดาวันหนึ่งได้ไปเที่ยวป่ากับเพื่อนเกิดพลัดหลง แล้วได้ไปดื่มน้ำที่รอยเท้าช้าง กับรอยเท้าวัว เมื่อกลับมาถึงบ้าน นางได้ตั้งท้องคลอดลูกเป็นผู้หญิง ผมมีกลิ่นหอมนางจึงตั้งชื่อลูกว่า “นางผมหอม” และ “นางลุน” ตอนเด็กๆทั้งสองถูกเพื่อนล้อเสมอว่าเป็นลูกไม่มีพ่อ แม่จึงเล่าเรื่องราวทุกอย่างให้ฟัง  วันรุ่งขึ้นได้ขอแม่ออกไปตามหาพ่อในป่ากับน้อง ทั้งสองไปเจอพญาช้าง พญาช้างจึงพิสูจน์ความจริงว่าใช่ลูกตัวเองหรือไม่ จึงอธิฐานว่าใครเป็นลูกให้ปีนขึ้นมาบนหลังตนได้ ถ้าไม่ใช่ก็ปีนไม่ได้ นางผมหอมปีนขึ้นได้ แต่นางลุนปีนไม่ได้จึงถูกพญาช้างเหยียบตาย                 ต่อมานางผมหอมได้ไปอยู่ที่ปราสาทกับพญาช้าง วันหนึ่งนางได้ลงเล่นน้ำที่ลำธาร เมื่ออาบน้ำเสร็จจึง เอาเส้นผมใส่ในผอบทองลอยน้ำไป ท้าววรจิตรลูกชายเจ้าเมืองฮ่มขาว ได้ไปอาบน้ำเจอผอบเปิดออกเห็นเส้น
ผมมีกลิ่นหอม ก็หลงรักเจ้าของเส้นผมขึ้นมาทันที จึงนำผอบตามหาเจ้าของเส้นผม ในที่สุดได้เจอกับนางผมหอม ทั้งสองจึงตกลงไปอยู่ด้วยกันที่ปราสาทจนกระทั่งมีลูกสองคนด้วยกัน โดยไม่บอกให้พญาช้างรู้ ทำให้พญา ช้างทราบทีหลังและตรอมใจตาย นางผมหอมได้เอากระดูกของพญาช้างมาทำเป็นเรือทองคำกลับเมือง ระหว่างทางได้กับเจอนางผีพราย นางผีพรายได้ดึงนางผมหอมตกน้ำ แล้วแปลงเป็นนางผมหอมเข้าเมือง แต่นางผมหอมไม่ตายได้มาอาศัยอยู่กับลิง และลูกทั้งสองของตนมาพบได้เล่าความจริงให้ลูกฟังทั้งหมดว่านางผมหอมที่อยู่กับพ่อนั้นไม่ใช่ตัวจริง ฝ่ายลูกชายจึงเล่าเรื่องราวให้ผู้เป็นพ่อทราบและท้าววรจิตรจึงฆ่านางผีพรายตาย แล้วรับเอานางผมหอมเข้ามาอยู่ด้วยกันที่เมืองอย่างมีความสุขตลอดมา

2. ที่มาเเละความสำคัญ
              เรื่อง นางผมหอม เป็นตำนานนิทานพื้นบ้าน ที่เล่าสืบต่อกันมา  แต่โบราณจะเล่าาเเบบมุขปาฐะหรือปากต่อปาก แต่ปัจจุบันมีการนำมาเรียบเรียงขึ้นเป็นลายลักษณ์อักษร ตีพิมพ์เป็นหนังสือนิทานพื้นบ้าน
   ต้นฉบับ :  นิทานนางผมหอม เป็นคำกลอนโบราณภาษาอีสาน เล่มเดียวจบ เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับความลำบาก การลัดพราก เดินป่า น่าสงสาร ความรัก รวมอยู่ในเรื่องนางผมหอม

   ผู้เเต่ง :  เตชวโร ภิกขุ (อินตา กวีวงศ์)
   ปีที่พิมพ์  :  2547
  จัดพิมพ์   : บริษัท ขอนเเก่น คลังนานาธรรม จำกัด โทร (043) 2215=1,221346, กด 0
   จำหน่ายที่  :  บริษัท ขอนเเก่น คลังนานาธรรม จำกัด  161/6-8 ตรงข้ามตลาดสดเทศบาล 1  ข้าง                            โรงเรียน กัลยาณวัตร ถนนกลางเมื่อง  ตำบลในเมือง อำเภอเมือง จังหวัดขอนเเก่น 40000

3. วิเคราะห์เนื้อหา
       
        1. วิเคราะห์ชื่อเรื่อง
     - วิเคราะห์ชื่อเรื่องของวรรณกรรมท้องถิ่นอีสาน เรื่องนางผมหอม มีที่มามาจากการนำเอาชื่อของตัวละครเอก ที่เป็นนางเอกในเรื่องมาตั้งชื่อเรื่อง
2. แก่นเรื่อง
        - คนดีตกน้ำไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้

3. โครงเรื่อง

การเปิดเรื่อง
          - เป็นการบรรยายถึงเมืองนครศรี ที่มีกษัตริย์ปกครอง บ้านเมืองมีความอุดมสมบูรณ์

การดำเนินเรื่อง
            -  พระราชากับมเหสี อยากมีลูกก็เลยขอจากพระอินทร์ พระอินทร์ก็ประทานลูกลงมาให้ ได้ลูกชื่อว่านางสีดา พอโตขึ้นมา
            - นางสีดาก็อยากเสด็จประพาสป่า ก็ไปกับพระพี่เลี้ยง และได้พลัดหลงกับพี่เลี้ยงและนางกำนัล เดินรอนแรมด้วยความหิวกระหาย จึงได้ดื่มน้ำจากรอยเท้าของช้างกับวัว และได้กำเนิดมาเป็นลูกสาวทั้งสองชื่อ ผมหอมกับนางลุน
              -  ครั้งเมื่อไปเล่นกับเพื่อนก็ถูกล้อเลียนและทำร้ายว่าเป็นลูกผีปีศาจ จนทำให้นางทั้งสองต้องถามแม่ว่าพ่อคือใครและออกเดินทางตามหา เกิดข้อขัดแย้งระหว่างคนกับคน
             -  พอนางผมหอมและนางลุนพบพระยาช้างสารนางทั้งสองจึงทำการเสี่ยงทายด้วยการไต่ขึ้นไปบนหลังช้าง นางผมหอมไต่ขึ้นไปได้แต่นางลุนไต่เท่าไหร่ก็ไต่ขึ้นไม่ได้เพราะนางเป็นลูกวัว ช้างจึงจับนางกินเป็นอาหาร นางผมหอมก็ได้ไปอยู่กับพ่อช้างจนโตเป็นสาว
              - นางผมหอมก็อยากมีสามี จึงนำพระอบมาเสี่ยงทายลงในน้ำ พระรังสิทธิ์เป็นคนได้พระอบและเดินทางไปหานางผมหอม ก็อยู่ด้วยกันจนมีลูกสองคนชื่อสีลากับชาฎา ก็พาลูกออกมาจากป่าพ่อช้างเอางาให้เป็นเรือในการเดินทาง ลูกน้อยก็อยากได้ดอกบัว นางผมหอมก็เอาให้

 ปมของเรื่อง
              - แต่นางผีโพงได้ผลักนางผมหอมตกน้ำและได้จำแลงแปลงกายเป็นนางผมหอมให้เจ้าชายหลงและเข้ามาอยู่ในกับเจ้าชาย นางผมหอมต้องไปอาศัยอยู่กับลิงกัง สีลาลูกชายจึงต้องพาน้องตามหานางเพื่อจะขอน้ำนมให้น้องกว่าที่เจ้าชายจะทราบ และกว่าเจ้าชายจะทราบความจริงนางผมหอมก็ต้องระหกระเหินลำบากนานเหมือนกัน

 ตอนจบของเรื่อง

             -  เจ้าชายทราบว่านางผีโพงปลอมแปลงมาและไม่ใช่นางผมหอมตัวจริงจึงจึงทำการกำจัดนางผีโพงนางผมหอมและท่านชายได้กลับมาอยู่เมืองและมีความสุข


4. วิเคราะห์ตัวละคร
      1. ตัวละครหลัก
                - นางผมหอม (นางเอก) ลักษณะนิสัย เป็นหญิงรูปงาม มีผมที่มีกลิ่นหอมเเต่กำเนิด มีนิสัย อ่อนโยน จิตใจดี รักเดียวใจเดียว
           
                -นางลุน (น้องนางเอก)    ลักษณะนิสัย  เป็นหญิงรูปงาม มีนิสัยก้าวร้าว  ไม่เชื่อฟังใคร เป็นคนรักครอบครัว
       
              -นางสีดา (แม่นางเอก)     ลักษณะนิสัย  เป็นคนรักลูกมาก มีน้ำใจ มีความเมตา

              - รังสิทธิ์ (พระเอก)  ลักษณะนิสัย รูปหล่อ นิสัยเป็นคนเจ้าชู้
       
             -พญาช้างกุญชร  (พ่อนางเอก)  ลักษณะนิสัย  เป็นช้างป่าตัวใหญ่  รักลูกมาก

         
    2. ตัวละครรอง
         
                - ลีลา  (ลูกชายของนางผมหอมกับพระรังสิทธิ์) ลักษณะนิสัย   เป็นเด็กชายรูปงาม มีจิตใจดี
                - ชาฎา  (ลูกสาวของนางผมหอมกับพระรังสิทธิ์) ลักษณะนิสัย   เป็นเด็กหญิงรูปงาม น่ารัก จิใจดี มีเมตา
         
              - ผีพราย (ตัวร้าย)  ลักษณะนิสัย   เป็นผีพราย น่ากลัว เจ้าเล่ห์

5. ฉากสถานที่      
                 ฉากหลัก  คือ ป่า เพราะส่วนมากจะดำเนินเนื้อเรื่องอยู่ในป่าเป็นส่วนใหญ่
ยกตัวอย่าง
          -  นางสีดาได้พลัดหลงอยู่ในป่าและกินน้ำรอยเท้าช้างและวัวเป็นจุดกำเนิดของเรื่อง                                 - นางลุนเเละนางผมหอมออกตามหาพ่อของตนเองในป่าใหญ่  จนนางลุนนั่นตายในป่าโดยพญาช้างทำร้าย เเละนางผมหอมอาศัยอยู่กับพญาช้างในป่าเป็นเวลาหลายปี

                 ฉากรอง คือ เมืองเป็งจาล เเละ เมื่องนครศรี                                                                                             -เมื่องเป็งจาลเป็นเมื่องของเจ้าชายทะรังสิทธิ์                                                                                             -เมืองนครศรีเป็นบ้านเมื่อนของนางสีดา ผู้เป็นแม่ของนางผมหอมและนางลุน
  ความโดดเด่นของวรรณกรรม
             ด้านเนื้อหา : สะท้อนให้เห็นถึงบาปบุญคุญโทษ การกระทำ เช่น นางผมถึงเเม้ต้องพลัดพราก    จากสามีเเละลูก เเต่ก็ยังอาศัยอยู่ในป่ากับสัตว์ที่เป็นมิตรกับนางเเละคอยช่วยเหลือนางมาตลอด
             ด้านตัวละคร  : นิทานเรื่องนางผมหอม  ตัวละครจะเป็นตัวดำเนินเรื่อง   เช่น
               -นางลุน เป็นหญิงที่น่าสงสารที่ยังไม่เจอน่าพ่อก็มาตายก่อน                                              
               -นางผมหอม เป็นหญิงงาม เเละมีลักษณะเด่นที่ไม่เหมือนใคร คือมีผมที่มีกลิ่นหอม และพิเศษกว่าคนอื่น                                                                                                                     
               ด้านการใช้ภาษา : นิทานนางผมหอม ผู้เเต่งใช้ภาษาอีสาน เล่มเดียวจบ ในการดำเนินเรื่อง เป็นเรื่องจรจัด พลัดพราก ลำบาก เดินป่า น่าสงสาร เป็นนิท่นอ่าสนุกยิ่ง เเละยังเขียนเป็นคำกลอนอีสาน ประเภทกลอนสุภาพ

การนำมาประยุกต์ใช้
       1. ละครพื้นบ้าน
       2. นิทานพื้นบ้าน
       3. ลำเรื่องต่อกลอน


การสร้างสรรค์เป็นสื่อการเรียนการสอน
 
 สรุปภาพ Infographics

















วันอาทิตย์ที่ 19 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560

ปริศนา ทำทาย ท้องถิ่นอีสาน


ภารกิจที่ 3/1
หาปริศนา ทำทาย ในชุมชนตัวเอง 9 ประเภท ประเภทละ 5 คำทาย พร้อมแยกโครงสร้าง 1-6
ที่มาของปริศนา คำทาย บ้านนาทัน ตำบลนาทัน อำเภอคำม่วง จังหวัดกาฬสินธุ์

โครงสร้าง ปริศนา คำถาม
         1. อารัมบท หรือส่วนถาม เช่น แม่นหยัง (ภาคอีสาน)  อะไรเอ่ย (ภาคกลาง)
         2. ส่วนบอกสมญา หรือบอกลักษณะเด่น
         3. พรรณนาลักษะ หรือขยาย
         4. จุดบอด หรือจุดสะดุดใจที่ทำให้งง
         5. สรุป หรือหมวดเงื่อนไข
         6. เฉลย หรืออธิบาย

1. ประเภท อวัยวะ
                   1              2,3                4                   6  
         1. แม่นหยัง บ่ใกล้บ่ไกล พอเหลียวเห็น    (จมูก)

                    2               3          4             1            6
         2. เถ่าสองเถ่า บังเล้า บ่เห็นกัน  แม่นหยัง   (ใบหู)

                    2     3             4                     1            6              
         3. ตัดกก บ่ตาย ตัดปลายบ่เหี่ยว แม่นหยัง   (ผม)

                  3            2         1               6
         4. แอดแปด บังตอ แม่นหยัง    (เล็บ)

                    1                           2,3                   4                            6                               
         5. แม่นหยังเอ่า เวลาเรานอนมันยืน เวลาเรายืนมันนอน      (ตีน)

2. ประเภท พืช

                   1                2,3            4              6
         1. แม่นอีหยัง ต้นท่อครก ใบปกดิน   (ตะไคร้)

               3      1             2                    6
         2. ผัก อีหยัง เกิดก่อนหมู่   (ผักกระโดน)

                        2,3                             4                    1                6                          
         3. แต่น้อยมันนุ่งผ้า พลัดใหญ่มามันแก้ผ้า แม่นหยัง   (หน่อไม้)

                      2               3                  4              1                6
         4. ห้อยอยู่หลัก ตักกะเต็ม บ่ตักกะเต็ม แม่นหยัง   (มะพร้าว)

             
                     2                 3,4       1                6
         5. เหล็กแดง ๆ แทงดิน แม่นหยัง   (มันแกว)

3. ประเภท สัตว์
                    1         2       3              4                          6
         1. แม่นหยัง สี่ตีน เดินมา หลังคามุงกระเบื้อง   (เต่า)

                           2                               3                 4                1                      6                  
         2. เขียว ๆ คือพระอินทร์  บินมาคือนก มีแนวปักเอิ่ก เจ้าว่าแม่นหยัง   (แมงคับ)

                   2                       3,4                   1               6
         3. แต่น้อย ๆ ไต่ ใหญ่ขึ้นมาบินได้  แม่นหยัง   (ผีเสื้อ)

                   2           3              4                 1                   6
         4. หย่อนหัว ลงดิน  เอาตีนขึ้นฟ้า แม่นอีหยัง     (ค้างคาว)

                       2                     3                     4           1              6
         5. มาแต่เมืองล่าง ต้างเอาหัวย่าง แทนตีน แม่นอีหยัง   (หอย)

4. ประเภท สิ่งของหรือเครื่องมือ เครื่องใช้
                   2            3                  4                          1             6
         1. หุบเข้า ท่อกระบอง  กางออกท่อกระด้ง  แม่นหยัง    (ฮ่ม)

                   2           3                    4                        1            6
         2. ฟาดไป ท่อไฮนา ฟาดมาท่อก้อนขี่เส้า แม่นหยัง   (แห)

                     2              3         4           1               6
         3. บักหัวโหล่น โตน้ำ แต่เดิ๊ก แม่นหยัง   (กระบวย)

                      2            3        4                1               6
         4. เฒ่าสามเฒ่า นั่ง เฝ้ากองไฟ แม่นหยัง  (ก้อนขี่เส้า)

                     2,3                4                    1               6          
         5. คนเฮ็ดได้ใช้ คนใช้บ่ได้เฮ็ด แม่นหยัง   (โลงศพ)

5. ประเภท ดินฟ้าอากาศหรือธรรมชาติ

                  2              3        4            1             6
         1. สุกเต็มฟ้า กากิน บ่เหมิด แม่นหยัง   (ดาว)

                    2             3,4              1                  6
         2. สุกเต็มดิน เก็บกินบ่ได้ แม่นหยัง   (แสงแดด)

                    2                   3,4          1                6
         3. สูงกว่าหญ้า ต่ำกว่าขี้ดิน แม่นหยัง   (ภูเขา)

                     2                 3             4         1             6
         4. คนสามร้อย ฆ่าเด็กน้อย บ่ตาย แม่นหยัง   (เงา)

                      2                    3                          4                        1                6
         5. โก่งโข้งโน่ง ข่วมท่งสามแสน ไผทวยจกดากมาดม แม่นหยัง   (รุ้งกินน้ำ)

6. ประเภท อาหารการกิน

                    2                       3,4                    1                6
         1. สุกในดินกินได้ สุกในไม้กินแซบ แม่นหยัง  (ข้าวหลาม)

                         2                                                                  3                                 4                    1                  
         2. เป็นชื่อของหวานแต่จริงละเป็นของคาว แถมชื่อเป็นชื่อต่างด้าว เอ็ดจากแป้งข้าวเจ้า แมนหยัง

                   6
             (ขนมจีน)

                2         3             4                 1                6
         3. คอกิว สองกีบ หนีบกล้วย แม่นหยัง   (ข้าวต้มมัด)

                    2                       3           1                     6      
         4. อยากเป็นแม่ชี  แต่บ่มีศีล แม่นหยัง   (กล้วยบวชชี)

                      2           3               4           1              6
         5. สุกกะแกะ สุกกะย่าง สุกคาฮู แม่นหยัง   (ขนมครก)

7. ประเภม กิจกรรม การละเล่น

                   2                 3                                         4                      1                     6          
         1. สี่มุมสี่แก คนหลายเต็มห้อง ฆ่าฟันกันตายจ่งไว้สองคน แม่นหยัง   (เกมหมากรุก)

                1                     2                  6
         2. สีอีหยัง ผู้เฒ่ามักหลาย   (สีเสียด)
          
                     2                      3                   1                   6
         3. มีชื่อมาแต่จีน ยกตีนให้คนเบิ่ง แม่นหยัง   (การแสดงงิ้ว)

                      2                   3                      4                   1                     6
         4. เปลี่ยนกันจับ ผลัดกันโดด ผูได๋ต้องผูนั้นตาย แม่นหยัง   (กระโดดเชือก)

                1                    2                   6
         5. สีอีหยัง คนไทยชังที่สุด   (สีหนุ)

8. ประเภท ความเชื่อประเพณี
                    2             3             1                6
         1. ไปทั้งหมู่ อยู่ผู้เดียว แม่นหยัง   (เผาศพ)

                 2                3                     1                           6
         2. เข้าแปด ออกสิบเอ็ด แม่นหยัง   (วันเข้าพรรษา)

                          2                        3                          4                                  1                  6
         3. เหลือ ๆ อยู่ในถ้ำ ฝนบ่ฮำจักเทื่อ แดดกล้าๆเดือนห้าจังคอยฮำ แม่นหยัง   (พระพุทธรูป)

                        2                         3               1              6
         4. ตื่นขึ้นอุ้มบาทย่าน  คำมาจำศีล แม่นหยัง   (พระ)

                       2               3                             4                  1                              6
         5. คนสามบ้าน กินน้ำส่างเดียว บ่เหยียบฮอยกัน แม่นหยัง   (พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์)

9. ประเภท ควมสัมพันธ์ทางสังคม
                   5                   2                 3                            4                         1          6
         1. บ่แม่นพระ  ไปไสมาไส  มีแต่คนไหว้ มอบความรู้สั่งสอนศิษย์ แม่นหยัง  (ครู)
                  2                         3                    1               6
         2. พ่อของพ่อ แต่เป็นพ่อของแม่ แม่นหยัง   (ตาทวด)
                    2                      3                    1               6
         3. แม่ของแม่ แต่เป็นแม่ของพ่อ แม่นหยัง   (ย่าทวด)
                2           3             4                   1                 6
         4. สี่ขา สองหาง คนหย่างนำกัน แม่นหยัง   (คนไถนา)
                                  2                                 3                              4                           1                  6
         5. เห็นโบกมือนำทางกลางถนน คนเห็นกะย้าน บ่แม่นไฟแดงแต่กะได้หยุด แม่นหยัง   (ตำรวจ )








ชื่อ นางสาวปณิดา เผ่ามงคล ชั้นปีที่ 3 หมู่ 1 รหัส 57210406109  สาขาวิชา ภาษาไทย

วันอาทิตย์ที่ 29 มกราคม พ.ศ. 2560

วรรณกรรมท้องถิ่น เรื่องนางผมหอม


ภารกิจที่ 2/1




ชื่อนางสาวปณิดา เผ่ามงคล ชั้นปีที่ 3 หมู่ที่ 1
รหัส 57210406109 สาขาวิชา ภาษาไทย

วันอังคารที่ 24 มกราคม พ.ศ. 2560

วิเคราะห์วรรณกรรมท้องถิ่น  เรื่องนางผมหอม
ภารกิจที่ 1
1. วิเคราะห์ชื่อเรื่อง  
     - วิเคราะห์ชื่อเรื่องของวรรณกรรมท้องถิ่นอีสาน เรื่องนางผมหอม มีที่มามาจากการนำเอาชื่อของตัวละครเอก ที่เป็นนางเอกในเรื่องมาตั้งชื่อเรื่อง
2. แก่นเรื่อง
        - คนดีตกน้ำไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้
3. โครงเรื่อง

การเปิดเรื่อง
          - เป็นการบรรยายถึงเมืองนครศรี ที่มีกษัตริย์ปกครอง บ้านเมืองมีความอุดมสมบูรณ์

การดำเนินเรื่อง
            -  พระราชากับมเหสี อยากมีลูกก็เลยขอจากพระอินทร์ พระอินทร์ก็ประทานลูกลงมาให้ ได้ลูกชื่อว่านางสีดา พอโตขึ้นมา
            - นางสีดาก็อยากเสด็จประพาสป่า ก็ไปกับพระพี่เลี้ยง และได้พลัดหลงกับพี่เลี้ยงและนางกำนัล เดินรอนแรมด้วยความหิวกระหาย จึงได้ดื่มน้ำจากรอยเท้าของช้างกับวัว และได้กำเนิดมาเป็นลูกสาวทั้งสองชื่อ ผมหอมกับนางลุน
              -  ครั้งเมื่อไปเล่นกับเพื่อนก็ถูกล้อเลียนและทำร้ายว่าเป็นลูกผีปีศาจ จนทำให้นางทั้งสองต้องถามแม่ว่าพ่อคือใครและออกเดินทางตามหา เกิดข้อขัดแย้งระหว่างคนกับคน
             -  พอนางผมหอมและนางลุนพบพระยาช้างสารนางทั้งสองจึงทำการเสี่ยงทายด้วยการไต่ขึ้นไปบนหลังช้าง นางผมหอมไต่ขึ้นไปได้แต่นางลุนไต่เท่าไหร่ก็ไต่ขึ้นไม่ได้เพราะนางเป็นลูกวัว ช้างจึงจับนางกินเป็นอาหาร นางผมหอมก็ได้ไปอยู่กับพ่อช้างจนโตเป็นสาว
              - นางผมหอมก็อยากมีสามี จึงนำพระอบมาเสี่ยงทายลงในน้ำ พระรังสิทธิ์เป็นคนได้พระอบและเดินทางไปหานางผมหอม ก็อยู่ด้วยกันจนมีลูกสองคนชื่อสีลากับชาฎา ก็พาลูกออกมาจากป่าพ่อช้างเอางาให้เป็นเรือในการเดินทาง ลูกน้อยก็อยากได้ดอกบัว นางผมหอมก็เอาให้

 ปมของเรื่อง
              - แต่นางผีโพงได้ผลักนางผมหอมตกน้ำและได้จำแลงแปลงกายเป็นนางผมหอมให้เจ้าชายหลงและเข้ามาอยู่ในกับเจ้าชาย นางผมหอมต้องไปอาศัยอยู่กับลิงกัง สีลาลูกชายจึงต้องพาน้องตามหานางเพื่อจะขอน้ำนมให้น้องกว่าที่เจ้าชายจะทราบ และกว่าเจ้าชายจะทราบความจริงนางผมหอมก็ต้องระหกระเหินลำบากนานเหมือนกัน

 ตอนจบของเรื่อง

             -  เจ้าชายทราบว่านางผีโพงปลอมแปลงมาและไม่ใช่นางผมหอมตัวจริงจึงจึงทำการกำจัดนางผีโพงนางผมหอมและท่านชายได้กลับมาอยู่เมืองและมีความสุข 

ชื่อนางสาวปณิดา เผ่ามงคล ปี 3 หมู่ 1 
รหัส 57210406109 สาขาวิชา ภาษาไทย